Michael Prins stopte op 15 jaar met school
Michael Prins: Close to you (7)
De tweede aflevering van DBSSW was nog maar net aan de gang
of de emoties waren goed af te lezen van het gezicht bij Eric Corton. Dat kwam
door ‘Close to you’ van Michael Prins, een nummer dat Eric bij de keel greep. Michael:
“Dat vond ik heel mooi om te zien.” Niet alleen Eric, zoals we inmiddels weten,
want anders komt het nummer niet binnen op de 7e plaats.
Voor Michael Prins, geboren op 14 december 1985, stond het
altijd al vast: hij wilde de muziek in. De voorliefde voor muziek heeft hij dan ook niet van
een vreemde, maar van zijn beide muzikale en creatieve ouders. Zijn vader was kunstenaar. Op zijn zesde
begon Michael met pianospelen, van klassiek tot blues en jazz. Ook leerde hij
zichzelf gitaar spelen en begon liedjes te schrijven.
School was niets voor hem en op zijn 15e stopt
hij er dan ook mee. Michael gaat werken in het atelier van zijn vader en verdient geld met optredens. De resterende tijd besteed hij
aan het schrijven van nummers. In februari van dit jaar verschijnt van hem het
nummer ‘Morningsun’, als voorbode van het album ‘Rivertown tales’, waaraan hij
werkt in de Rocktown Studios in Rotterdam. Zijn grote droom: spelen op het
Glastonbury Festival.
Démira: Muziek is voor mij geen hobby, maar een passie!
Démira: Bull's eye
(98)
Démira Jansen was één van de acht talenten uit de eerste
uitzending van dit seizoen. Haar liedje ‘Bull’s eye’ wist echter niet de Single
Top 100 te bereiken, maar bleef vorige week
steken in de wachtkamer, de Bubbling Under, op #150. Mede dankzij de
aandacht die de tweede uitzending genereerde, staan ook de andere liedjes weer
in de belangstelling en daar profiteert Démira van, want haar ‘Bulls’ eye’
verlaat de wachtkamer en treedt bescheiden binnen in het walhalla, de Single
Top 100, op #98. Wie volgt?
Démira Jansen (’s-Heerenberg, 30 december 1996) speelt al
gitaar vanaf haar zevende. Ze zingt in het Spaans, Engels, Nederlands en in het
dialect. In 2007 drong ze met het eigen nummer ‘Ik wil rocken’ door tot de halve
finale van het Junior Songfestival. Het jaar daarop speelde ze twee keer
op De Zwarte Cross, waarvan eentje met
de band Jovink. Na een tijdje in een coverband te hebben gespeeld en gezongen,
werkt ze nu aan een eigen stijl.
Démira: “Vooral poëtische teksten met diepgang. In een
volwassen sfeer, dus geen algemene songs. Ik probeer er mijn eigen weg in te
vinden, met veel afwisseling in de sounds. Ik wil anders zijn, vernieuwend en
probeer mijn grenzen te verleggen. Mijn muziekgenre is heel veelzijdig, alles
tussen de kerk en De Zwarte Cross, van klassiek tot aan funk. Muziek is voor
mij niet zomaar een hobby, maar een passie”! Haar grote idool is Markus Mumford
van Mumford & sons.
Die aanpak heeft vruchten afgeworpen want in april 2012 won
ze de eerste prijs en de pop en poëzieprijs van de laatste editie van de
landelijke High School Music Competition. In november bracht ze de EP ‘Pay attention’
uit. En dankzij DBSSW maakt ook de rest van Nederland kennis met haar muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten